Кариле авыл җыены – соңгы шанс
Кариле авылында җәйге җыен — ул кебек вакыйга бөтен районда булмый. Монда хәтта шәһәрдән үк кунаклар кайта: берәүләр сагынган авыл күлен сагынып, икенчеләр былтыргы каклаган каз исе төшеп... Ә кайберәүләр — бәлки, бәхет табармын, дигән өмете белән.

Шулар арасында бер кеше бар иде – Фәнис. Ул 38 яшендә, кара "душ" кебек йөргән, елмаюны оныткан, үзе – тракторчы, әмма күңеле – шагыйрь. Үзе генә яши: әти-әнисе күптән мәрхүм, яшь чакта сөйгән кызы Ләйсәнне шәһәргә укырга җибәргән дә... шул киткән килеш оныткан ул аны.

Җыен алдыннан авыл советы карар кыла: "Быелгы бәйрәмнең темасы – 'Мәхәббәт һәм юмор'. Кем сөйгәнен таба — бүләккә телевизор!"

Фәнис моңа көлеп кенә карый башта: "Мин инде мәхәббәттән күптән төшеп калган."
Ләкин авылда тикток төшерүче Зөлфия апа аңа дигәнне әйтә:
– Син шагыйрь, Фәнис! Бар, сәхнәдә шигырь укы! Кызлар аңлар!

Бәйрәм җитә. Урамда гармунда уйныйлар, каз исе, балан кайнатмасы, әби кычкыра: "Самовар кайнап бетте!" — ә сәхнәдә яшьләр "Авыл гүзәле" конкурсында биеп йөри.

Һәм менә Фәнис чыга. Тавышы калтырый, йөрәге дөп-дөп...
– Минем шигырем бар. "Кайтып булмый икән, онытма син..." — ди дә, укый башлый. Зал тынып кала.

Кинәт алгы рәтләрдән берәү кычкыра:
– Фәнис?! Ул синме?
Күзләренә ышанмый: Ләйсән! Шул ук елмаю, ләкин инде шәһәр җиле тидергән, әмма күзләре – элеккечә.

Халык кул чаба. Берәү арттан кычкыра:
– Телевизор да синеке, мәхәббәт тә!

Фәнис елмая. Йөзенә кояш чыга, күзләре яшьле. Ул тагын сәхнәгә карый да әйтә:
– Мәхәббәт кайта икән ул. Бары тик көтәргә һәм җыенга барырга кирәк!

Ахыры – хәерле.
Бу көннән соң Кариле халкы белде: авыл җыены – бу гади бәйрәм генә түгел, ул тормышны яңадан башлау мөмкинлеге дә!